خاطرات صبا صبوحی

شنيده بودم هر چي بچه بزرگتر مي‌شه مراقبت از اون سخت‌تر مي‌شه ولي فکر نمي کردم اينقدر سخت. صبا ديگه کاملا مي‌تونه مستقل راه بره و يک نفر را لازم داره که دنبالش باشه که کار خطرناکي انجام نده. هر چه که مي گذره کارهاي خودم هم بيشتر مي شه  ولي سعي مي کنم  اصلا بهشون فکر نکنم و فقط تمرکزم روي صبا باشه تا رابطه مادر و دختري قوي‌تر بشه و حداقل چند ساعتي را که در روز با هميم بيشتر بهش خوش بگذره.

هر چي صبا بزرگتر ميشه مي فهمم که چقدر مامان و بابام برام زحمت کشيدن و البته حالا که ازشون دورم خيلي بيشتر.

يک مورد ديگر اينکه هميشه فکرمو مشغول مي کنه اينه که اميدوارم اينهمه دوري و سختي نتيجه خوبي براي هر سه تامون  داشته باشه. درسته من ايران هم که بودم از پدر ومادرم دور بودم ولي اينجا دوري شون يک جور ديگه سخته.

اين مدتي که اينجا بوديم اصلا وقت نکرديم بگرديم ولي خوشبختانه هفته قبل با يک برنامه ريزي که از دو ماه قبل کرده بوديم  تونستيم بريم يک شهر شمال کوالالامپور به نام پيننگ(Penang) که شهر خيلي قشنگي بود و جالبه چيزي که خيلي به چشم مي اومد تعداد اروپايي ها بود. خيلي بيشتر از کوالالامپور. شهر بيشتر سنتي بود. فکر کنم به همين دليل بود که خيلي استقبال شده بود.
يک معبد رفتيم به نام معبد ککلوکسي (Kek Lok Si Temple) و چيزي که براي من عجيب بود اينه که هنوز افرادي هستند که بت مي پرستند. يک باغ رفتيم به اسم باغ بوتانيک (Botanic Garden) يا باغ ميمونها که ميمونها در اون آزاد بودند. به صبا خيلي خوش گذشت. از ميمونها خيلي خوشش اومد. يک موزه اسباب بازي هم رفتيم که صبا خيلي خوشش نيومد چون اسباب بازي ها رو دوست داشت برداره و نمي تونست. پل ارتباطي جزيره و بخش اصلي را هم كه طولش ۱۳.۵ كيلومتر بود را هم ديديم. صبا ساحل را هم دوست داشت ولي برعکس استخر، دوست نداشت توي آب برود چون روز اول از يك موج بزرگ ترسيد. فقط کنار ساحل بازي مي کرد.

به هر حال مسافرت خوبي بود حداقل اينکه سه نفري روحيه مون خيلي عوض شد. چند تا از عکس ها را هم انتخاب کردم و اينجا گذاشتم.

این مطلب در تاریخ جمعه ۲۲ آذر ۱۳۸۷ در ساعت ۱۰:۳۰ و درباره موضوعات خاطره, مسافرت منتشر شده است. شما می‌توانید هر پاسخی به این مطلب را توسط RSS 2.0 دنبال کنید. شما می‌توانید نظر بدهید، یا از سایت خود دنبالک ارسال کنید.